Książka uhonorowana Nagrodą Bookera. Dowcipny, choć niepozbawiony poważnego wydźwięku moralitet. Hipnotyzująca podróż po labiryncie ludzkiej psychiki. Na pogrzebie Molly Lane zebrał się spory tłumek. Wśród żałobników, chcących oddać ostatni hołd tej wspaniałej, przebojowej kobiecie, kroczą dostojnie Clive Liney, znany kompozytor, i Vernon Halliday, redaktor naczelny poważnego dziennika. Obaj, zanim osiągnęli obecną pozycję, byli kochankami zmarłej. Nie wyczerpują oni oczywiście listy „byłych”, na której znajduje się też między innymi okryty złą sławą prawicowca – i typowany na kolejnego premiera Wielkiej Brytanii – minister spraw zagranicznych, Julian Garmony. Tuż po ceremonii Clive i Vernon zawierają dziwną umowę, swoisty pakt o eutanazji, w myśl którego gdy jeden ciężko zachoruje, drugi dobrowolnie podąży do krainy wiecznej szczęśliwości. Żaden z nich nie jest jeszcze w stanie przewidzieć dramatycznych konsekwencji układu, który doprowadzi do katastrofalnych wyborów moralnych, kryzysu przyjaźni oraz... politycznej agonii kandydata na urząd premiera. Mistrzowski wyczyn pisarski. Mroczna i stylowa książka. Michiko Kakutani, „The New York Times” Bezwzględna i zabawna. „The New York Times Book Review” Piękna oszczędna proza. Szelmowska i mrocznie komiczna. „The Boston Globe” Ian McEwan udowadnia, że jest jednym z najbardziej wyrazistych głosów brytyjskiej literatury i jednym z jej najbardziej wszechstronnych talentów. Powieść mrożąca krew w żyłach i w mroczny sposób komiczna. „Chicago Tribune” Z pewnością jedna z najlepszych powieści Iana McEwana. Opowieść o przeciwieństwach, które definiują ludzkość – jej zdolności do okazywania wsparcia i pomocy i równie powszechnym zamiłowaniu do nienawiści, wykluczenia i okrucieństwa. „The San Diego Union-Tribune” Mistrzowska powieść, napisana z dużym poczuciem humoru – jej lektura zachwyca i daje wiele radości. „The Atlanta Journal-Constitution” Błyskotliwie napisana powieść o wzajemnie pasożytniczym związku polityków i dziennikarzy, równie krytyczna, co komiczna. „The Christian Science Monitor”

Georgina jest wrażliwą dwudziestosześciolatką przywiązaną do stałego harmonogramu: starannie zaplanowanych randek ze swoim chłopakiem, którego wkrótce poślubi, i prywatnych lekcji muzyki, których regularnie udziela niezbyt utalentowanym dzieciom. Codzienne funkcjonowanie według precyzyjnego rytmu sprawdza się doskonale, czemu więc miałaby z niego rezygnować? Kiedy jednak raz w życiu postępuje wbrew rutynie i trafia na koncert lesbijskiego pop bandu, nagle nachodzą ją wątpliwości... Zaskoczona zdaje sobie sprawę, że chciałaby znów sama grać, może nawet być gwiazdą muzyki i rozpalać tłumy jak dziewczyny z Phase - dlaczego nie? Poza tym perkusistka występującej na scenie grupy jest naprawdę bardzo, bardzo... pociągająca. Rozdarta pomiędzy obawą, że straci poukładane życie w bezpiecznym związku z mężczyzną, a ekscytacją płynącą z bycia o krok od nowej muzycznej - i miłosnej - przygody, Georgina robi to, co zrobiłby każdy rozsądny człowiek: podwaja swoją osobowość. Za dnia jest nudną starą Giną, w nocy nowym talentem na queerowej scenie muzycznej, znanym jako George. Czy Georginie uda się pogodzić te z pozoru wykluczające się światy?

Pełna emocji opowieść o muzyce, przemocy, ale i nadziei. Beck nienawidzi swojego życia, swojej brutalnej matki, swojego domu. Nade wszystko jednak nienawidzi gry na fortepianie, do której zmusza go jego matka godzina po godzinie, dzień po dniu. On nigdy nie zagra tak, jak wtedy, gdy choroba zakończyła jej karierę, czyniąc ją zgorzkniałą. Ale Beck jest zbyt przestraszony, aby przeciwstawić się swojej matce i ujawnić swoją prawdziwą pasję, którą jest komponowanie własnej muzyki. Najmniejsza sugestia buntu z jego strony kończy się przemocą. Kiedy Beck spotyka August, dziewczynę pełną życia, śmiechu i energii, zaczyna budzić się w nim miłość i przebłyskuje w nim myśl o ucieczce przed bolesną egzystencją. Czy odważy się sięgnąć po wolność?

Greg zostaje pracownikiem technicznym (to znaczy tragarzem) w kapeli Bródna Pieluha. I od razu odkrywa cienie rockandrollowego życia: zarwane nocki, żebranie o lajki, niezdrowe używki (czyli kawę i pączki), notoryczny brak kasy, kłopoty z repertuarem, a przede wszystkim grożące rozłamem kłótnie między muzykami. Gdy nowa dziewczyna wokalisty zaczyna poprawiać teksty napisane przez Rodricka, Greg czuje, że ta pielucha jest pełna... i wkrótce się przeleje!

Najpiękniejsze święta są podobno w górach. Nawet jeśli gwiazdka zapowiada się zielona i wciąż nie spadł ani jeden płatek śniegu. W rodzinie Skalskich to ma być wyjątkowy czas. Dziadek Ignacy, powszechnie lubiany, pełen energii senior rodu, ma hucznie obchodzić dziewięćdziesiąte urodziny. Wszyscy się cieszą, wszyscy jego najbliżsi. Celebrują święta zgodnie z tradycjami. Ich stary, piękny dom jest do tego stworzony. Ale ludzie nie zawsze są tymi, za których się podają. A dawne tajemnice, choć zapomniane, w każdej chwili mogą wyjść na jaw. W małej miejscowości ma się odbyć koncert. Przybędzie nieco już zapomniana gwiazda lat osiemdziesiątych i kilku młodych muzyków. Jeden z nich zaprzyjaźni się z Lidią, wnuczką Ignacego. Obcy człowiek z daleka, a jednak niektórym wydaje się dziwnie znajomy. Innych złości, choć nic złego nie zrobił. Czy uda się uratować się święta? Czy można kochać rodzinę, która nie jest taka jak sądziliśmy? O wiele mniej idealna? A może tak naprawdę wcale nie ma tej miłości z obrazka? Jest tylko zwyczajna, prawdziwa, czasem trochę dziurawa. Opowieść o tajemnicach rodzinnych, życiowych błędach i przebaczeniu, na które pod choinką zawsze warto znaleźć trochę miejsca [nota wydawcy].