Mark Sołonin, autor bestselleru 22 czerwca 1941, czyli jak zaczęła się Wielka Wojna Ojczyźniana, który wstrząsnął Rosją nie mniej niż Lodołamacz Suworowa, kontynuuje w tej książce frapującą analizę tragicznych wydarzeń lata 1941 roku.Po wszechstronnych badaniach nad licznymi dokumentami z owych czasów, przestu­dio­wawszy przygotowania związku Sowieckiego do wielkiej wojny oraz plany strategiczne, autor dochodzi do oszałamiającego wniosku: w czerwcu 1941 roku Hitler, sam się tego nie spodziewając, uprzedził uderzenie Stalina dokładnie o jeden dzieńa Mark Siemionowicz Sołonin, nazywany na­stępcą Wiktora Suworowa, urodził się w 1958 roku w Kujbyszewie. W roku 1975 ukończył ze złotym medalem tamtejszy Instytut Lotniczy i podjął pracę w tajnym biurze konstrukcyjnym. W okresie pierestrojki założył klub polityczny. Przed dwudziestu laty zaczął studiować historię udziału zSRS w II wojnie światowej. REBIS opublikował jego 22 czerwca 1941, wyda także poświęconą temu tematowi książkę Na uśpionych lot­niskach. aPragnę wyrazić Markowi Sołoninowi wdzięczność, zdjąć czapkę i pokłonić mu się do ziemia Kiedy czytałem jego książkę, rozumiałem uczucia Salieriego. [a] myślałem: dlaczego ja sam do tego nie doszedłema [a] Mark Sołonin dokonał wielkiego naukowego osiągnięciaa. z wykładu Wiktora Suworowa

Lidia „Lilia” Władimirowna Litwiak dorastała w skromnych warunkach, by stać się najsłynniejszą pilotką elitarnych jednostek myśliwskich. Lilia, „Biała Róża ze Stalingradu”, służyła początkowo w jednym z radzieckich kobiecych pułków lotniczych utworzonych przez zaprzyjaźnioną ze Stalinem Marinę Raskową. W napisanych po niemiecku, rosyjsku czy angielsku relacjach z wojny powietrznej na froncie wschodnim jednostki te były opisywane z podziwem i we wszystkich zgodnie utrzymuje się, że Lilia wywalczyła co najmniej pięć zwycięstw powietrznych wymaganych do uznania jej za asa. Urodzona w Moskwie 19 sierpnia 1923 roku, podczas wielkich przemian w Rosji, w wywodzącej się z biednego chłopstwa rodzinie. Dwadzieścia jeden lat później, 1 sierpnia 1943 roku, zniknęła bez śladu z nieba Ukrainy. Nowa biografia, w której wykorzystano wspomnienia i dzienniki współczesnych Lilii, artykuły prasowe, dokumenty archiwalne i historie operacyjne jednostek, określa miejsce zajmowane przez Lilię w radzieckim eksperymencie radykalnego równouprawnienia płci, dzięki któremu grupa zdeterminowanych kobiet mogła wziąć udział w walkach drugiej wojny światowej. Jak twierdzi autor tej książki, historyk Bill Yenne, ważnym elementem było tu osobiste zainteresowanie Stalina lotnictwem i poparcie, jakie okazywał kobiecemu lotnictwu wyczynowemu przed napaścią Niemiec na ZSRR. Talent myśliwski, przejawiany przez tę długowłosą blondynkę w czasie krwawych bojów z Niemcami, uczynił z niej legendę. Aż do tej pory nie podjęto próby napisania obszernej biografii Lilii Litwiak. Bill Yenne na podstawie wszystkich dostępnych źródeł stworzył ciekawy portret drobnej fizycznie, lecz wielkiej duchem dziewczyny, której niezwykła odwaga i jedyne w swoim rodzaju zdolności wyróżniły ją w czasach wielkiego kryzysu spośród wielu jej rówieśniczek i rówieśników.

„Polka? Od razu widać, po charakterze!” Przeszły przez piekło. Nie poddały się. Stefanię kryminaliści z łagru przegrali w karty dwa razy – przeżyła dzięki przyjaciółce. Natalia stanęła w obronie bitej kobiety – za karę miała umrzeć w lodowatym karcerze. Alinę deportowano jako jedyną z całej rodziny – trafiła do łagru dla dzieci, miała dziesięć lat. Wszystkie pamiętają to samo: walenie kolbami w drzwi, kilka chwil na spakowanie rzeczy, płacz, wagony bydlęce i trzask ryglowanych drzwi. Kilka tysięcy kilometrów podróży w nieznane. Czekały je niewolnicza praca w sowieckich łagrach, walka o życie swoje i bliskich, głód, choroby i straszliwe syberyjskie mrozy. Doświadczyły niewyobrażalnego cierpienia, jednak nic nie było w stanie ich pokonać. Amnestia była wybawieniem. Część wyruszyła w wędrówkę z armią Andersa. Wiele zaczęło nowe życie w różnych zakątkach świata. Inne zdecydowały się na powrót do ojczyzny. Niektóre bohaterki tej książki nigdy nie opowiedziały bliskim o tym, co przeżyły na Syberii. Anna Herbich w przejmujący sposób pokazuje, jak naprawdę wyglądała walka o przetrwanie na nieludzkiej ziemi. Pozwala nam zobaczyć dramat sowieckiego zesłania oczami kobiet cudem ocalałych z syberyjskiej katorgi.